KAKO JE BLAGO IZ OSTROGA ZAVRŠILO NA PRSIMA PARTIZANA

Foto: Promo

Tito s šubarom na glavi, a u društvu britanskog oficir u Foči; detalj iz knjige

Šta je istina o mitskom četničkom zlatu i ima li istine, osim one proklamovane u Užičkoj republici? Zbog čega je izvršen Igmanski marš? Ovim se pitanjima, između ostalih, bavi istoričar Miloš Timotijević i raskrinkava uvrežene stavove u knjizi "Zlato četnika i partizana - dekonstrukcija jednog mita" u izdanju Službenog glasnika.

MARŠ NA BANKE I POŠTE

- Sve je počelo sakupljanjem i pričanjem anegdota o čuvenom četničkom zlatu u Narodnom muzeju Čačka. Potom sam shvatio da imam građu za pristojnu knjigu, a ona sadrži tri segmenta - mitski, propagandni i istorijski. Mit - zato što je ukorenjen i u savremenom dobu u narodno uverenje, a propaganda se odnosi na ocrnjivanje pokreta Draže Mihailovića i kraljevske vlade u Londonu, po kojima su zlato i novac raznim kanalima dolazili, a članovi vlade u izbeglištvu i kraljevska porodica ih trošili mahnito. Istina je da je Dražin pokret bio najsiromašniji, dok su partizani bili puni srebra, zlata, deviza i domaće valute - kaže Timotijević.

Foto: youtube.com/The Darco

Veruje se da je i dalje negde ostalo skriveno "četničko zlato"

Centralni deo knjige počinje raspravom o nemačko-italijansko-ustaškoj pljački zlatnog, srebrnog i papirnog novca Kraljevine Jugoslavije 1941, obimom evakuacije zlata u Kairo, a zatim se nastavlja detaljnim pregledom sredstava koje je iz inostranstva dobijala vojna organizacija generala Mihailovića.

Posebna je priča o Titovom odnosu prema novcu i materijalnim vrednostima.

Foto: wikimedia.org/Vasilije Ostroski

Timotijević kaže da je deo kraljevskog blaga bio u manastiru Ostrog za vreme rata

- Zlato Karađorđevića je još pre rata prebačeno u London, a potom u SAD. Nakon rata sve je otišlo u Titove ruke, a nakon njegove smrti otkrilo se da je svim zlatom raspolagao kao privatna ličnost. Imigranti su komentarisali da su s tom količinom mogli da dobiju rat. Deo kraljevskog blaga bio je u manastiru Ostrog, a od srebra pokradenog odatle pravljeno je ordenje za partizanska prsa. Šta bi rekli da su znali da na junačkim grudima nose kraljevsko srebro - opominje Timotijević.

On ističe i da je Igmanski marš organizovan samo kao paravan da se opljačkaju banke i pošte, te da je to bila jedina svrha masovnog stradanja ljudstva.

SELJAKA SVI PLAĆALI

Autor raskrinkava i ulogu srpskog seljaka, pa zato, kako kaže, nakon objavljivanja ove knjige nije naročito popularan među čačanskim četnicima.

- Seljaku je plaćana hrana, odeća, konak, a plaćali su im partizani, Englezi, pa i Nemci. Lakše je tako bilo jer je umanjivalo strah od osvete. Doduše, Nemci su plaćali okupacionim novcem, kojeg je jela inflacija, ali su ipak tako plaćali podršku. Tada i danas, ovo se negira, iako je istina da seljak nije imao mnogo izbora - navodi autor.