PREŽIVEO NEMAČKU OKUPACIJU, ALI NE I KOMUNISTE: Pre zamonašenja bio je ambasador Kraljevine i DVOSTRUKI doktor nauka, zbog širenja pravoslavlja vlast ga PREBILA NA SMRT!

Foto: instagram.com/srpska____istorija

O njemu malo Srba uopšte zna da je postojao, a u pitanju je još jedan srpski svetac.

Osnovnu i srednju školu završio je u Srbiji. Doktorirao dvaput u Francuskoj iz oblasti filozofije na Sorboni i iz oblasti prava na unoverzitetu u Monpeljeu. Radio je kao službenik u diplomatskoj službi Kraljevine Jugoslavije u Francuskoj. Godine 1929. imenovan je za ambasadora Kraljevine Jugoslavije u Parizu.

Vratio se u zemlju 1937. godine kada prevodi knjigu "Žitije svetih devojaka", objavljenu u Kragujevcu. Nakon pravoslavnog Bogomoljačkog sabora u Vrnjačkoj banji, pod vođstvom vladike Nikolaja, odlučuje da napusti diplomatsku službu i dolazi u Ohrid, a potom Bitolj, gde je službovao uz vladiku Nikolaja.

Zamonašio se u Bitolju 1938. godine, i uzeo ime Jakov. I tako intelektualac sa dva doktorata i sa lepim položajem u društvu odlučuje da se odrekne sveta i provede ostatak života kao monah u strogom podvižništvu. Sa vladikom Nikolajem prelazi u monaško bratstvo manastira Žiča, kao sabrat. Jedno vreme je kasnije boravio i u manastiru Ljubostinji.

Po povratku iz Ohrida, uređivao je pred Drugi svetski rat časopis "Pismo" i "Misionar" u Kragujevcu. Sa koferom punim knjiga pešačio je i misionario između Čačka i Kraljeva. Bio je ćutljiv, smeran, smiren i prozorljiv; predvideo je nemačko bombardovanje Beograda i stradanje srpskog naroda, prenosi Srpska istorija.

Kraljevčani ga pamte da je pred rat išao ulicama Kraljeva vodeći volove upregnute u jarmu, i upozoravajući narod, govorio da mu predstoji ropstvo. Tokom Drugog svetskog rata propovedao je u beogradskim crkvama, a kada mu je to bilo zabranjeno nastavio je po gimnazijama i školama. U leto 1941. godine nalazio se u manastiru Ljubostinji, uz episkopa Nikolaja koji je tu bio interniran.

Prebijen na smrt od strane komunističke vlasti 1946. nakon što je na stanici Požarevcu razdelio 8000 kopija molitve Gospodnje "Oče naš". Od posledica batinjanja ubrzo je mučenički i preminuo, pošto su ga Titovi komunisti prethodno zatvorili i podvrgli torturi sa ciljem da se odrekne "konzervativnih religioznih uverenja". Iako sabrat manastira Žiče, po svojoj želji sahranjen je u manastiru Tuman.

U decembru 2014. godine sa blagoslovom vladike braničevskog Ignjatija, otvoren je njegov grob i njegove mošti su se pokazale celima i netruležnima.

Od 2017. godine Srpska pravoslavna crkva ga proslavlja kao svetitelja pod imenom prepodobni Jakov Novi Tumanski. Pravoslavna crkva ga proslavlja 8. avgusta po julijanskom, a 21. avgusta po gregorijanskom kalendaru.