TITO BIO U TAJNOM VATIKANSKOM REDU

Foto: www.profimedia.rs

Želeo da umre u katoličkom delu SFR Jugoslavije: Josip Broz Tito

Ove šokantne tvrdnje iznelo je nekoliko autora u knjigama i publikacijama koje su objavljivane uglavnom u srpskoj dijaspori tokom postojanja SFRJ. Godinama kasnije, ispostavilo se da su one nešto više od puke teorije zavere s obzirom na to da su u istorijskim arhivama pronađena razna dokumenta o tajnim kontaktima Tita i vatikanskih emisara, za koje nisu znali čak ni najviši rukovodioci tadašnje Jugoslavije, niti naše diplomate u Rimu.

ŽIVOT U SARAJEVU

Za inicijaciju Josipa Broza u tajno društvo, koje je imalo ogroman uticaj u Vatikanu, zaslužan je, kažu isti izvori, fratar Krunoslav Draganović, blizak saradnik Ante Pavelića. Draganović je posle rata bio jedan od glavnih organizatora pacovskih kanala kojima su najozloglašeniji ustaški zločinci prebacivani na sigurno, u Južnu Ameriku. Ipak, Brozov režim mu je dozvolio da se 1967. vrati u Jugoslaviju, gde je mirno živeo u Sarajevu sve do smrti 1983 godine. Smetnju tome nije predstavljala ni činjenica da je čuveni lovac na naciste Simon Vizental u više navrata govorio o Draganoviću i čak poslao zahtev da ga lično sasluša, što mu nikad nije omogućeno.

Misterija Draganovićevog povratka u Jugoslaviju postaje mnogo jasnija kada se poveže sa njegovom ključnom ulogom u priključenju Tita piligrinskim fratrima, a posebno sa tajnom diplomatijom koja je cvetala između Tita i Vatikana. Sudeći po arhivima i sačuvanim depešama koje je beogradski publicista Peđa Radosavljević istraživao i prikazao u knjizi "Odnosi između Jugoslavije i Svete stolice 1963-1978", intenzivna tajna diplomatija odigravala se u tih 15 godina. Pretpostavlja se da se u tom periodu Broz više puta sastao sa papom Pavlom VI, ali je jedini zvanično zabeležen susret bio onaj od 29. marta 1971, godinu dana nakon zvaničnog uspostavljanja diplomatskih odnosa prekinutih 1952. godine.

UDAR NA RANKOVIĆA

Svi koji su postavljali pitanje kako je moguće da ozloglašeni fratar Draganović slobodno živi u Jugoslaviji, dobili su potvrdu da je on Titu učinio ogromnu uslugu povezujući ga sa najuticajnijim krugovima u Vatikanu, a 1971, kada je posetio Svetu stolicu, Brozu je upriličena posebna čast: krunisan je titulom počasnog kanonika Crkve Svetog Jeronima u Rimu. Tu vest je sa posebnim oduševljenjem dočekala kompletna hrvatska štampa u emigraciji. Nakon toga, o tajnim vezama Tita i Vatikana počeli su da pišu i mnogobrojni zapadni publicisti.

Prema nekim od tih izvora, upravo je u dogovoru sa Svetom stolicom Tito krenuo u obračun sa srpskim krilom Komunističke partije, što je rezultiralo rušenjem Aleksandra Leke Rankovića u julu 1966. godine (zanimljivo, Ranković je smenjen sa svih funkcija svega pet dana nakon što su Jugoslavija i Vatikan potpisali protokol o normalizaciji odnosa, prekinutih 14 godina pre toga, posle proglašenja Stepinca za kardinala).

Ko je bio Krunoslav Draganović: Krvave ruke Pavelićevog fratra

Fratar Krunoslav Draganović pre Drugog svetskog rata bio je profesor bogoslovije u Zagrebu. Čim se formirala NDH, postaje blizak saradnik poglavnika Pavelića, kojem postaje jedan od glavnih savetnika, specijalno po pitanju likvidacije pravoslavlja. Bio je fanatični mrzitelj Srba, koji je nebrojeno puta ponovio da se Srbi u Hrvatskoj i Bosni moraju pokatoličiti ili istrebiti. U Vatikanu je imao jake veze i izdejstvovao je formiranje komisije čiji je zadatak bio da dokaže da logor u Jasenovcu "nije ništa strašno". Radom te komisije sam je predsedavao.

Krajem rata odlazi u Italiju, odakle organizuje tzv. pacovske kanale, kojima je veliki broj nacističkih i ustaških zločinaca prebegao u Južnu Ameriku, najviše Argentinu. Upravo on jedan je od najzaslužnijih što Pavelić nije uhvaćen. Ipak, 1967. vraća se u Jugoslaviju pod čudnim okolnostima. Do smrti, 1983, mirno živi u Sarajevu.