ŠOK TVRDNJE SRPSKOG ISTORIČARA: Miloš Obilić nije ubio Murata u Kosovskom boju, sve su to turske izmišljotine

Foto: youtube.com/NikolaJaksic/Balkan online

 

- Nikakvog izdajstva nije bilo tokom prve Kosovske bitke 1389. na lokalitetu koji danas nazivamo Gazimestan. Desile su se inače najmanje dve Kosovske bitke, manje više na istom terenu. Prva 1389. i druga 1448. Zato mi istoričari te dve bitke nazivamo prva, odnosno druga Kosovska bitka - kaže srpski istoričar Dejan Ristić.

On tvrdi da nikakvog izdajstva 1389. od strane Vuka Brankovića nije bilo što je kako kaže dokazao još krajem 19. veka otac srpske kritičke istoriografije Ilarion Ruvarac.

- Tu njegovu tvrdnju su kasnije potvrdili mnogi naši istoričari. Što se tiče Marka Kraljevića, odnosno kralja Marka Mrnjavčevića, tu još nemamo pravi odgovor. Ono što je bitno u prvoj Kosovskoj bitki učestvuju dominantno Srbi s jedne i osmanlije s druge strane. U našem taboru klavne kontigente predvode knez Lazar, Vuk Branković, tu je jedan kontigent koji je poslao bosanski ban i srpski kralj Tvrtko I Veliki i njega je predvodio vojvoda Vlatko Vuković - priča Ristić u intervjuu za Serbian News USA.

Dalje navodi kako je osmansku vojsku predvodio Murat I Pravedni, dok su bočne snage vodili njegovi sinovi Jakub i Bajazit. O tome kakva je uloga bila kralja Marka, Ristić kaže:

- Ono što je zanimljivo u osmanskoj tradiciji, pre toga i nakon toga postojala je obaveza vazala da daju određene jedinice tokom pohoda i tokom bitaka. Mi znamo da je u osmanskoj vojsci bilo Srba poput Dejanovića. Kralj Marko je postao osmanski vazal 1386. godine. Ono što je sreća u nesreći, ako sad mogu da budem Srbin a ne istoričar, ono što je sreća u nesreći je da ne postoje pisani istorijski izvor koji bi posvedočio da je Marko učestvovao u Kosovskoj bici na strani osmanlija, za razliku od Dejanovića za koje znamo da su učestvovali u prvoj Kosovskoj bici - rekao je Ristić.

Foto: Tanjug

 

Tema koja je čini se i dalje sporna u dobrom delu srpske javnosti - da li je Obilić postojao i dali je ubio Murata - Ristić kaže:

- Ukoliko konsultujemo turske izvore i tursku tradiciju Miloš Obilić je taj koji je ubio Murata. I to se prema njima desilo na prevaru. Svi smo gledali film i znamo kako se to desilo, a znamo i iz srpskih epskih pesama. To ubistvo na prevaru je dakle deo osmanske tradicije. Ono što nam kažu srpski pisani izvori nastali nekoliko nedelja nakon Kosovske bitke – oni nam govore o tome da nikakve prevare nije bilo već da je Murat I ubijen u bici na konju. Ubili su ga dvanaestorica zavetovanih srpskih plemića. Koji su to izvori. To su dva pisma koje je Tvrtko I veliki poslao Trogiranima i Fiorentincima obaveštavajući ih o ishodu prve Kosovske bitke naglašavajući da je tom prilikom došlo do ubistva Murata I i da su to učinili 12 zavetovanih srpskih plemića - kaže Ristić.

Srpski itoričar kaže da je Murat I Pravedni jedini osmanski vladar koji je ikada ubijen u bici. Nijedan drugi.

- Budući da je on vladar, a vladar je po osmanskoj tradiciji junak nad junacima, a ipak biva ubijen u bici, to znači da je onaj koji ga je ubio bio veći junak od junaka nad junacima. I sad vi to morate da prepakujete. I evo kako nastaje osmanska tradicija – decenijama nakon Kosovske bitke, u drugoj polovini 15. veka, u osmanskoj tradiciji se javlja taj narativ da je Murat I Pravdedni ubijen na prevaru zato što ne možete ubiti osmanskog vladara na viteški način jer je on junak nad junacima - kaže Ristić.

On navodi da će u srednjem veku vitez plemić nasrnuti na svog neprijatelja ili u dvoboju ili u bici. Trećeg nema.

- Sve drugo bi bilo nečasno, sramotno. Zato osmanska tradicija uvodi taj narativ o prevari a ne o ubistvu njihovog vladara u bici. Srpski istorijski izvori govore o tome da je Murat ubijen u bici, na viteški način i da su ga ubila dvanaestorica srpskih plemića. S druge strane, nijedan srpski istorijski izvor ne navodi identitet nijednog od njih. Osmanski kasniji izvori uvode Miloša Obilića pod raznim varijantama njegovog imena - kaže Ristić.

Ristić navodi da je Miloš Obilić mitska a ne istorijska ličnost baš kao što su to i Toplica Milan, Kosančić Ivan, Jug Bogdan.

- Njih u pisanim izvorima nema. U kasnijim izvorima koji pripadaju narodnoj tradiciji i epici uvodi se Obilić. Vidi se da su tvorci naših epskih pesama preuzeli osmansku tradiciju o tom ubistvu na prevaru. To je veoma zanimljivo jer mi nismo poklonili poverenje našim pisanim izvorima nastalim od strane onih koji su bili neposredni svedoci. Mi smo poklonili poverenje pisanim izvorima naših protivnika koji su nastali nekoliko decenija posle bitke koji govore da Srbi nisu tog jedinog osmanskog vladara koji je stradao ikada u bici ubili na dostojan način već su ga ubili na prevaru. Tog ubicu, koga osmanska tradicija naziva Miloš Obilić, oni opisuju najpogrdnijim imenima jer se drznuo ruku na padišaha - kaže Ristić.

Ristić navodi da s jedne strane imate našu narodnu tradiciju koja suštinski glorifikuje taj čin prevare, a da bismo mi u stvari trebalo da glorifikujemo smaknuće protivničkog vladara na viteški način. On takođe kaže da nikava zvona Bororodičine crkve u Parizu nisu zvonila posle Kosovske bitke ali se jesu oglasila u slavu pobede u jednoj drugoj bici.

- To je dokazao još porf. Dr Mihajlo Dimić. U pitanju je bio jedan francuski istorijski izvor – to su zapisi jednog monaha iz manastra Svetog Dionisa iz Pariza koji je bio ujedno ispovednik francuskog vladara. On na jednom mestu beleži da su stigle informacije o pobedi hrišćanske vojske. U tom tekstu nigde ne pominje Srbe, nigde ne pominje Kosovo. Ne pominje nijednu srpsku istorijsku ličnost. On govori o tome da je ugarski kralj odneo pobedu nad osmanskim vladarom, da se pobeda desila na prostoru današnje Rumunije ali pravi jednu grešku kada identifikuje osmanskog vladara navodeći da je u pitanju Murat. U pitanju je bila bitka na Rovinama 1395. - zaključio je Ristić.