Srpski telegraf otkriva: Slobodan Milošević nije pokrenuo akciju "Drina" da odbrani Krajinu i rasturi Hrvatsku

Foto: youtube.com/printscreen

Slobodan Milošević

Kako saznaje Srpski telegraf, u trenutku kada su Hrvati pokrenuli "Oluju" i naše snage bile su spremne za delovanje po strategiji koju je predviđala akcija "Drina". Čekala se samo naredba Miloševića, do koje, međutim, nikada nije došlo.

NEMAJU DILEME

Plan "Drina" u sebi je, u stvari obuhvatao tri operativne strategije - "Kopaonik", "Drina" i "Gvozd" (pogledajte okvir). Cilj je bila odbrana teritorijalnog integriteta SRJ i srpskih teritorija zapadno od Drine i Dunava, osvajanje teritorija s većinskim srpskim stanovništvom, stvaranje uslova za uspostavljanje jedinstvene države srpskog naroda, sprečavanje stvaranja samostalne Hrvatske i kompaktne islamske države na prostorima bivše SFRJ. Kao prvo dejstvo, u slučaju napada hrvatskih snaga na Krajiške Srbe, bilo je predviđeno da udarni odredi Vojske Jugoslavije brzo izbiju na nekadašnju liniju fronta u istočnoj Hrvatskoj i zauzmu Spačvanske šume.

"Drina" obuhvatala tri ratna plana 1. "Kopaonik" - izrađen u proleće 1992. godine, tokom povlačenja JNA iz Hrvatske 2. "Drina" - centralni deo strategije, po kojoj je ceo plan i dobio ime, zasnivao se na brzom objedinjavanju i delovanju tri vojske - Jugoslavije, Republike Srpske i Republike Srpske Krajine, u slučaju opšteg napada na bilo koju od srpskih teritorija na prostorima bivše SFRJ 3. "Gvozd" - operativna strategija doneta nekoliko meseci pre "Oluje", u kojoj su ključnu ulogu imale udarne jedinice Vojske Jugoslavije, koje bi, kako je planirano, ako Hrvati pokrenu opšti napad na Krajinu, trebalo u munjevitoj akciji da se probiju u istočnu Hrvatsku, osvoje Spačvanske šume i veći deo Slavonije, uz podršku avijacije i oklopnih jedinica, dok je Vojska RS trebalo da pomogne Vojsci RSK da u Dalmaciji, tačnije na potezu Šibenik-Biograd, izbije na more.

Kosta Novaković, penzionisani pukovnik Vojske RSK i nekadašnji portparol glavnog štaba krajiških snaga, za Srpski telegraf potvrđuje postojanje ratnog plana "Drina", koji je, kako ističe, podrazumevao zajedničku odbranu tri srpske vojske i bio odlična zamisao za zadavanje konačnog udarca hrvatskoj vojsci i njenim starešinama.

- Trebalo je da u slučaju napada Vojska Jugoslavije dejstvuje zajedno sa vojskama RS i RSK. Nažalost, taj plan se nikad nije ostvario, a o tome čija je to odgovornost može se i dalje polemisati - naveo je Novaković, ne želeći da imenuje krivca.

S druge strane, pojedini ljudi koji su tada bili u bliskom okruženju Slobodana Miloševića kao oficiri Vojske Jugoslavije nemaju dilemu da je on odbio da izda nalog za početak operacije.

- Mi smo bili spremni za dejstvo. Laž je da nismo imali dovoljno ljudi, tehnike i goriva, što su posle pokušali da proture, valjda da bi sebe opravdali. Čekala se samo Miloševićeva komanda. Nažalost, ona nikada nije došla, a Krajina je ubrzo pala i sve je postalo bespredmetno - ispričao nam je jedan penzionisani general, visokopozicioniran u vreme "Oluje", moleći da mu ne pominjemo ime.

MOJ STAV, Miroslav Lazanski, vojnopolitički komentator Foto: Tanjug/F. KRAINČANIĆ Miroslav Lazanski Sa vojne tačke gledišta, neobjašnjivo je da hrvatske snage punih devet meseci grade prilazni put preko Dinare, dug oko 80 kilometara, da bi zaobišle Knin sa južne strane i ušle u grad sa severa. Tu gradnju nije pokušala da spreči ni Vojska RS ni Vojska RSK, što je vojnički potpuno neozbiljno i izaziva sumnju da je sve bilo dogovoreno.

OTVORENO PITANJE

Penzionisani oficir VJ Veselin Šljivančanin za naš list kaže da su ratni planovi u smislu zajedničkog dejstva tri vojske postojali, ali on posle 24 godine nema objašnjenje zbog čega se to nije nikad realizovalo.

- Lično ja u tim planovima nisam učestvovao, ali su oni sigurno postojali. Meni je i tokom sukoba bilo savršeno jasno da su nama komandovali neki ljudi koji jednostavno nisu bili dorasli zadatku. Političko rukovodstvo, a svi znamo ko je tu bio, ja ih neću imenovati, jer mnogo njih nije među živima, nije smelo da dozvoli gubitak teritorija koje su bile osvojene praktično bez borbe. Sami smo krivi - poručuje Šljivančanin.

Vojni analitičar Aleksandar Radić, koji je i sam poreklom iz Krajine, navodi da je propast zajedničke vojne intervencije očigledno usledila usled nekakve nagodbe srpskog i hrvatskog rukovodstva:

- Jedno su ratni planovi, a drugo dejstva na terenu, koja sasvim prirodno mogu da se odvijaju mimo utvrđenog plana. Međutim, ovde je problem u tome što je Beograd dozvolio da se rat završi prepuštanjem osvojenih teritorija. Reč je, dakle, o izdaji srpske politike. Drugačije ne mogu da nazovem taj potez, prosto ne postoji blaža reč za to.

Konačno, kako kažu naši sagovornici, a otkrivaju i službene beleške Državne bezbednosti, koje je Srpski telegraf prethodnih dana objavljivao, zajedničko delovanje svih srpskih snaga, kao i najavljivano ujedinjenje RS i RSK, izostali su i zbog međusobnih svađa i sujete između srpskih lidera: Slobodana Miloševića, Radovana Karadžića, Ratka Mladića, Milana Martića...